Published: May 13, 2021

Ik hoorde een jaar geleden voor het eerst van Omination middels hun EP / track The Pale Horseman: 26 en halve minuut aan zeer eigenzinnige doom metal, voor de duidelijkheid: in één nummer dus. Het nieuwe album van deze Tunesische apocalyptische funeral doom-band verscheen op 5 februari 2021; wat mij betreft een uitgelezen gelegenheid om de kennismaking voort te zetten. De nieuwe plaat, getiteld NGR - dat staat voor New Golgotha Repvbliq, naar de gelijknamige single uit 2019 die het reguliere album afsluit - bevat tien nummers met in totaal bijna anderhalf uur(!) aan muziek.

Omination staat te boek als soloproject van Fedor Kovalevsky (echte achternaam: Souissi), al wordt er melding van gemaakt dat er vanaf dit jaar sprake zal zijn van een volledige band, met Nessim Toumi en Zied Kochbati als deelnemende muzikanten. Grappig detail is dat dit drietal tevens de bezetting vormt van de prog-death-metalband Vielikan. Overigens vermoed ik dat de twee genoemde partners in crime nog geen bemoeienis hebben gehad met NGR, dat letterlijk volledig - schrijven, inspelen, opnemen, mix, master, is er nog meer? - op het conto van Kovalevsky mag worden geschreven.

De onheilspellende, en zoals gezegd behoorlijk eigenzinnige, funeral doom metal laat een interessante mix van geluiden horen. Schurende, dissonante riffs en trage, logge drumslagen krijgen gezelschap van een atmosferisch en monumentaal kerkorgel, koren, en boosaardig gegrom. Ook horen we exotische, Midden-Oosterse invloeden, erg sfeervol natuurlijk, en geheel in de geest van een wat underground aanpak, de nodige galmende effecten. Ik mag dat old school aspect heel graag horen in dit kader van sinistere doom. Niet de nadruk op technische perfectie, maar alles voor de sfeer!

Om anderhalf uur muziek in detail te gaan bespreken is natuurlijk geen doen. Sterker nog: een luistersessie gaat echt niet in één keer. De eerste acht tracks klokken gezamenlijk binnen het uur, dat gaat prima. Vooral omdat het laatste nummer in deze rij Post-Apocalypticism is, een stiekem favorietje, mede vanwege de Arabische vrouwenzang, die echt iets toevoegt aan de sfeer. De combinatie met het orgel is werkelijk hemels, en voegt een heerlijke scheut gothic drama toe aan de donkere en zware doomklanken.

Daarna volgt met The New Golgotha Repvbliq het monster van twintig minuten, en als toetje nog de Skepticism-cover Nothing - van hun album Farmakon uit 2003. Deze Finse band mag overigens gelden als een voorname invloed voor Kovalevsky. Verdere tracks uitlichten doet er wat mij betreft ook niet toe, want er zit echt geen slechte tussen. Absolute aanrader voor de liefhebber van bombastische, duistere, en toch sfeervolle doom (met een tikje gothic erbij zeg ik stiekem).