Review from ZWareMetalen
Posted by Nick Skog on Monday, March 15, 2021 Under: Dutch
From: ZWareMetalen
Published: February 28, 2021
Ik heb honger. En niet zomaar honger. Nee, zo nu en dan heb ik heel veel honger. En in dit geval naar extreem ingewikkelde muziek. Sterker nog, het kan mij niet ingewikkeld genoeg zijn en hiervoor wil ik ook best wat luisterbeurten opofferen. Als mijn honger maar wordt gestild. En ik tref het, want in dit geval staat er een groot en gevarieerd menu voor mij klaar. Van Tunesische oorsprong welteverstaan. En het duurt maar liefst 90 minuten voordat ik uitgegeten ben.
De funeral doom metal die we horen op het derde album getiteld NGR van Omination is stevig gekruid en afgetopt met een deathmetalsausje. Het gebruikelijke recept bestaat in de basis uit trage, zware en logge drums, waarop we allerlei exotische invloeden op de smaakpapillen kunnen ontwaren. Zo doen wij ons tegoed aan sinistere, Arabische en enigmatische bijgerechten. En zijn we tijdens het beluisteren niet vies van enige echo of reverb effecten. De spijzen zijn vakkundig opgediend, maar niet te clean op het presenteerblad, zodat het sfeer technisch allemaal klopt.
Ik geloof oprecht dat Omination nog een niche heeft kunnen vinden in het toch wel zeer gevarieerde palet van subgenres binnen de funeral doomscene. Ik heb geen idee of dit wel verteerbare kost is voor de traditionele funeraldoomliefhebber, maar bijzonder is het zeker. Flexibiliteit op het gebied van de aangeboden spijzen is zeker aanbevolen. In die zin krijgt het begrip “overgeven” ook wel een tweeledige betekenis wanneer je wat van deze plaat wilt uitproberen. De euforie kan plotsklaps omslaan tijdens het luisteren naar Unto The Ages Of Ages, waar je helemaal opgaat in de Nergaleske declamatie om vervolgens te worden geconfronteerd met mystieke, duistere Arabische gezangen die vermoedelijk niet ieders kopje thee zullen zijn. In die zin vergt Omination veel van ons als luisteraars, want van gewenning of herkenbaarheid na vele luisterbeurten is nauwelijks sprake.
En toch laten de culinaire verhandelingen mij niet los, want ik kom ook wel degelijk aan mijn trekken. De heren laten zich op basis van het geserveerde niet snel aftroeven door de andere collega’s. Ik denk aan de grootmeesters van Esoteric, Evoken, Abyssic. Waar laatstgenoemde fantasten hun composities vooral doorspekken met klassieke elementen, horen we bij Omination een op zich zelf staande symbiose tussen allerlei auditieve trucjes . En dat maakt dit album groots, dramatisch en meeslepend. Maar het is geen funeral in de letterlijke zin van het woord. Er zijn talrijke uitstapjes, zo weet Omination ook het gaspedaal te beroeren. En als je de Arabische gezangen als een verrijkend element kan verdragen dan is Post-Apocalypticism de luistertip bij uitstek. Op dit nummer zijn deze gezangen mooi in evenwicht met de andere vocale uitspattingen. Deze gaan van hysterische schreeuwen tot een monsterlijk diepe grunt.
Het één na laatste twintig minuten durende The New Golgotha Repvbliq verwijzend naar de albumtitel kan mijn aandacht niet continu vasthouden. Het is ook nogal wat om zo’n kolos van een dessert na het toch al weelderige buffet te serveren. Zelfs voor mij kan het teveel zijn, ook al kan de band enig lef niet ontzegd worden.
Als digestief serveren de Tunesiërs uit de rijke discografie van Skepticism dan ook nog Nothing (album Farmakon). Nou niets, dat is het zeker niet, want dit is een uitstekende cover, waarop de heren ook de traditionele voorliefde en kwaliteit van het genre weten te etaleren. Voor het geval dat u het nog niet doorhad, NGR is een hele kluif en laat zich niet eenvoudig verteren. Maar de rijkelijke schoonheid en vuiligheid die we opdoen gedurende deze exotische maaltijdsessies smaken wat mij betreft wel degelijk naar meer!
Rating: 85/100
Reviewed by: Joost Aarts
In : Dutch
Tags: "omination" "omination doom" "omination band" "omination funeral doom" "omination tunisia" "omination ngr"