Published: April 30, 2023

Wederom treffen we een internationaal collectief. Met reeds één EP op zak is het nu tijd voor een debuutalbum. Dit Orphans Of Dusk speelt gothic/doommetal met thema’s als gothic, dood, romantiek en magie. De vocalist treffen we ook aan in de funeraldoommetalband Mesmur. De andere heren zijn mij (nog) onbekend.

Onbekend blijkt in dit geval niet onbemind want deze heren kunnen er wat van. De groenkleurige hoes verraadt al ten dele wat we mogen verwachten. Zonder de promo te lezen, is dit duidelijk een hint naar het eens zo machtige Type O Negative. De band met het stoere imago, waar zanger Peter Steele een groot aandeel in had door zijn bijzonder lage en doordringende stemgeluid. Natuurlijk kennen we in dit genre meerdere grootheden, zoals bijvoorbeeld ook het Canadese Woods Of Ypres. Voor de eerste luisterbeurt ben ik dan ook maar wat benieuwd welke kant dit precies op gaat.

Nou, inmiddels kunnen we de vlag hijsen hoor! Een groene vlag welteverstaan. Tijdens de intro Welcome Black, wat evengoed “Welcome Green” genoemd had kunnen worden, is het al volstrekt duidelijk dat we hier een grote lading op Type O Negative-geïnspireerde muziek mogen verwachten. En dan nog valt mij de bek wagenwijd open wanneer de eerste sombere zanglijnen tijdens Wasted Hero worden ingezet. Is dit daadwerkelijk dezelfde vocalist als die van Mesmur? In eerste instantie horen we een zang die akelig dicht in de buurt komt van Peter Steele. Echter, naarmate het album volgt, blijkt er nog veel ruimte over voor andere zang- en gruntstijlen. Ik zou gemakkelijk kunnen geloven dat hier meerdere zangers aan hebben bijgedragen, en toch is het enkel Chris G die hier zijn stemgeluid laat horen. Deze man moet wel haast een kameleon zijn, want dit lijkt mij op een normale manier niet te doen.

Muzikaal gezien is het sferisch, beneveld en met een dikke knipoog naar niet alleen Type O Negative. Er komen zeker ook andere invloeden naar voor. Zo zijn even goed de tragische invloeden van een band als My Dying Bride te ontwaren. De nummers zijn afzonderlijk prima aan te horen en heel goed uitgedacht. Het detail zit met name in de tempowisselingen en vooral in het gebruik van de keyboards. Het totaalplaatje zorgt wel degelijk voor een eigen geluid waarbij het anderzijds meteen opvalt dat dit een ode is aan de reeds genoemde bands. Uiterst smaakvol uitgevoerd! Maar er is nog veel meer te beleven, zo roept de beginfase van Falling Star veel gelijkenissen op met Paradise Lost, zowel qua zuivere zang als grunts.

De nummers Wasted Hero, I’m Going To Haunt You (When I Die), Spleen en Victim Of A Vampire zijn zeer aanbevelenswaardig. Maar eigenlijk gaat het ook tijdens de andere nummers nergens mis. Het is dat de genoemde nummers net even wat meer onderscheidend zijn dan de rest van dit debuutalbum. En als Type O Negative fan doe je jezelf tekort wanneer je dit album links laat liggen. Als gothic/doomfanaat trouwens ook!