Published: June 2, 2017

Oké, tijd om nog eens een plaatje te reviewen die mijn jaarlijst absoluut zal halen. Samen met het Zweedse Waning raad ik sinds jaar en dag dit Obitus aan. Obitus maakt industriële black metal – die volgens mij (en anderen) ergens tussen Aborym en Anaal Nathrakh geplaatst moest worden – en doet dat met zeer veel verve. Deze nieuwe plaat bestaat uit één enkel nummer, dat dik drie kwartier lang duurt.

Ook Slaves of the Vast Machine is en hersenpanverpulverende machine geworden, allesvernietigend blackmetaltuig. Continu wordt een oorverdovend en pulserend spervuur aan gemene, Zweedse zwart metalen riffs (Marduk!) door je gehoorgangen gejaagd, om na vijf minuten aan een gematigder cadans (met militaristische Mayhem) klopboorgewijs je reden tot bestaan te molesteren. Later volgt nog een iets melodieuzere fase, inclusief extreme Red Harvest-passages, die allerminst voor de hand liggen. Hou er rekening mee dat de messcherpe Zweedse black alomtegenwoordig blijft en het giftige geschreeuw onaflatend je kant uitkomt. Murw blijf je achter na een luisterbeurt, als je het al uithoudt tot het einde.

Jaarlijst dus, omwille van de impact, de constructies, de brutaliteit in combinatie met de zure agressie, de sound en de inhoud. Niet voor beginners, dit Slaves of the Vast Machine, dus bezint eer ge begint. Ik ben in ieder geval opnieuw zwaar onder de indruk! Hypnotic Dirge heeft een klapper binnen gehaald.

“If life matters, life worth losing

for there to be life it has to be worth living

I choose death”

Zo is het maar net.