Published: January 27, 2019

Norilsk is een Canadese death / doom band die is ontstaan in 2014. De band bracht in 2015 zijn debuut op de markt, waaruit al blijkt dat Norilsk zich niet in een hokje laat duwen. Binnen de death en doom invloeden, merkten we namelijk ook streepjes black metal tot zelfs post metal sausjes op. In 2017 zet de band dat nog wat meer in de verf met een zeer geslaagde opvolger ‘Le Passage De Glaciers’. Medio 2018 kwam eindelijk een opvolger op de markt ‘Weepers Of The Land’ met vijf songs gedrenkt in een duister doom sfeertje, met wederom knipogen naar andere eerder donker metal invloeden. Variatie binnen die duistere atmosferen is meteen ook de rode draad doorheen deze schijf. Dat merken we al bij ‘No Sacred Ground’. Circa acht minuten waar post metal invloeden de hand reiken naar duivelse doom en zelfs black metal om de hoek komt kijken, mede door – of vooral dankzij – de vocale inbreng van Nicolas Miquelon, die door zijn inbreng de haren op de armen doet recht komen. Maar vooral hoor je dus een band die aan het improviseren slaat doorheen de duisternis van het leven. ‘The Way’ is daar nog maar eens een bewijs van. De uitgesproken post metal invloeden komen zeker boven drijven, maar net door die te drenken in een bad van tergend trage doom invloeden, en dit te overgieten met een verschroeiende saus black metal / death metal, laat Norilsk ook hier niet volledig in zijn kaarten kijken. Een gegeven dat ons nog het meest over de streep trekt, en waardoor we na elke luisterbeurt opnieuw met de krop in de keel, en de angst in de ogen tot waanzin worden gedreven. Bij ‘Toute La Noirceur Du Monde’ wordt dan weer iets meer uit dat black metal vaatje getapt maar ook nu weer is het die toch wel heel uiteenlopende vocale aankleding die de toon aangeeft. ‘Tomber 7 Fois’, een cover van Mylène Farmer, een Canadese singer-songwriter, is dan weer een eerder gewaagde poging van een metalband om een “metal cover” te brengen van wat eigenlijk een pop song blijkt te zijn. Die poging vinden we in dit geval echter toch maar matig geslaagd moeten we toegeven. Gelukkig herpakt Norilsk zich met de sprankelende tien minuten lange kers op de taart in de vorm van ‘Weepers Of The Land’. Waar de invloeden uit al die verschillende stijlen nog maar eens fijn uit de doeken worden gedaan. Besluit: Norilsk brengt met ‘Weepers Of The Land’ vooral een heel gevarieerde plaat uit, die gedrenkt is in badjes van uiteenlopende donkere stijlen. Vooral dankzij die heel uiteenlopende vocale aankleding, vertoeven we vanaf begin tot einde in complete duisternis. Van streepjes post metal gaat het over naar trage doom, maar de knipogen naar black metal tot death metal daar kunnen we ook niet aan voorbij. Norilsk is daardoor een band dat je absoluut geen label kunt op kleven. We houden het op een schijf en band die vooral de liefhebbers van donkere intensieve metal stijlen over de streep zou moeten trekken. Niet elke song is even geslaagd, maar net dat gevarieerde aanbod trekt ons telkens opnieuw compleet over de streep. Een fijne plaat dus voor wie houdt van complete duisternis in al zijn vormen en kleuren, is dan ook onze eindconclusie.