Published: January 16, 2019

De weersomstandigheden in de tweede helft van december en eerste week van januari zijn niet om vrolijk van te worden. Aan de andere kant past het weer prima bij doom metal. Het druilerige van buiten stemt somber en vraagt om navenante klanken. Eén van de releases die daarop aansluit, is Iris van Altars Of Grief.

De Canadese doomband beperkt zich daarop echter niet tot trage passages. Soms versnelt men met blasts en blackmetalriffs, zoals in het grimmige Desolation, dat ook een sludgy post-metalpassage bevat. De eerste twee tracks verschillen enorm in tempo, maar het vijftal muzikanten (dat inmiddels tot een zestal is uitgegroeid) houdt wel knap de rode draad van het verhaal en het karakter vast. Het sterkst komt het kwintet voor de dag in het ijzersterke titelnummer, waarin de twee uitersten het beste op elkaar aansluiten en de gitaarpartijen memorabel zijn.

Naast instrumentale variatie is er ook diversiteit op vocaal gebied. Behalve Damian Smith hebben de andere vier leden ook bijgedragen met hun stemmen. In Desolation hoor je screams, maar ook extreme postmetalvocalen en grunts. In de openingstrack zingt Damian vooral clean. Op dit soort momenten komen de invloeden van traditionele doombands goed naar voren. Op andere momenten komt de naam van Woods Of Ypres regelmatig in gedachten op.

De heren zingen over de vader van de gelovige Iris. Ze verliest hem aan een terminale ziekte. Raphael Weinroth-Browne (bekend van zijn samenwerking met onder meer Leprous) benadrukt de tragiek met zijn cellopartijen, die in meerdere tracks terugkomen, waaronder het door hemzelf geschreven, kalme, instrumentale Epilogue, dat mooi aansluit op het uit drie delen bestaande, eclectische Becoming Intangible.

Elk nummer heeft zijn eigen karakter. Zo is Child Of Light vooral dromerig, Broken Hymns rauw en zeker het eerste gedeelte zeer traag en meeslepend. Voices Of Winter is zwaar en harmonieus.

Ondanks de wat mindere tweede helft van het album verveelt Iris geen moment. Altars Of Grief bewijst hiermee zijn zaken prima op orde te hebben met een interessant en veelzijdig album. Beslist een aanrader voor metalfans die de combinatie van black metal, post-rock, post-metal en druilerige doom kunnen waarderen.